در آیه ای از قرآن کریم که می فرماید: ( وإذا ضربتم فی الأرض فلیس علیکم جناح أن تقصروا من الصلاة إن خفتم أن یفتنکم الذین کفروا... ) ([1]) ، قصر نماز منحصر به حالت خوف شده است. آیا روایاتی که قصر را اعم از خوف در سفر می داند، مخالف این آیه نیست؟

در کتاب الانصاف پاسخ این سؤال را به طور گسترده، بیان کرده ایم. آنچه از آیه ی مزبور استفاده می شود تقصیر در حالت سفر همراه با خوف است، نه تنها حالت خوف; به گواه این که می گوید: ( إذا ضربتم فی الأرض... ) و در آیه 103 می فرماید: ( فإذا اطمئننتم... ) کنایه از این که هرگاه در وطن قرار گرفتید; اما سنت پیامبر این حکم را توسعه داده، حتی یکی از اصحاب این سؤال را از پیامبر پرسید که حضرت فرمود: هدیه ای است از جانب خدا به امت من که چه حال خوف و چه در حال غیر خوف نماز را به صورت قصر بخوانند و توسعه حکم بیان شده در آیه، مخالفت با مفاد آیه شمرده نمی شود.